Różaneczniki - niezawodne krzewy

Krzewy te najładniej prezentują się w sąsiedztwie wysokich sosen, daglezji, modrzewi, dębów które tworzą w ogrodzie strefy wędrującego cienia i osłaniają różaneczniki przed palącymi promieniami słońca oraz zwiększają wilgotność powietrza - poprawiając mikroklimat, zapewniają im lepsze warunki rozwoju. W bezśnieżne zimy naturalna ściółka z opadłych igieł i liści drzew chroni przed przemarzaniem płytko rozpostarte korzenie różaneczników, zaś w lecie stabilizuje wilgotność gleby, a z czasem staje się źródłem niezbędnych składników pokarmowych. W takich miejscach różaneczniki łatwiej zimują i lepiej znoszą letnie upały.

 Stanowiska dla różaneczników powinny być zawsze osłonięte od wiatrów, wskazane jest również lekkie okrycie wrażliwszych odmian krzewów przed zimą, zwłaszcza w pierwszych 2,3 latach po posadzeniu. Dobroczynne działanie ma również ściółkowanie gleby (przekompostowaną korą) w promieniu korony i krzewów.
Wyrażana niekiedy opinia, że różaneczniki są trudne w uprawie i nie aklimatyzują się w ogrodach - jest dla nich krzywdząca. Na szczęście mamy w Polsce coraz liczniejsze przykłady kolekcji i ogrodów, w 
których krzewy te doskonale się rozwijają i  zachwycają urodą. Odporność różaneczników na mrozy jest bardzo zróżnicowana, co niestety, nie zawsze brane jest pod uwagę w trakcie zakupów. W zachodniej Polsce bez większego ryzyka uprawiać można znacznie więcej odmian niż w Polsce centralnej, zaś na krańcach wschodnich szanse mają jedynie te najodporniejsze znoszące spadki temperatury poniżej -25 st.C. W czasie wyjątkowo ostrych zim - które zdarzają się co kilka lat - może dojść do przemarznięcia kwiatów, liści czy pędów. Zwykle jednak różaneczniki regenerują te straty, odbudowują w kolejnych latach utraconą masę i zaczynają kwitnąć. Pomagamy im wtedy obfitym podlewaniem i regularnym nawożeniem (niewielkie dawki) od końca marca oraz przycięciem (dopiero w lecie) uszkodzonych pędów.

Mieszańce wielkokwiatowe średnio i silnie rosnące są najbardziej znanymi odmianami o dużych kwiatach w barwach jasnego i ciemnego fioletu, różu i karminu, znacznie rzadziej czerwonych, żółtych lub białych. Najlepiej prezentują się w grupach liczących przynajmniej kilka krzewów o podobnej wielkości i pokroju. Ze względu na znaczne rozmiary nadają się do większych ogrodów i parków. Pełnię kwitnienia osiągają na przełomie maja i czerwca. 
Mieszańce różanecznika jakuszimańskiego są niskimi krzewami o spłaszczonym pokroju, szczególnie polecanymi do mniejszych ogrodów. Zimozielone skórzaste liście wielu mieszańców z tej grupy pokrywa od spodu jasnobrązowa wyściółka. Kwitną obficie i niezawodnie, o 1-2 tygodni wcześniej niż mieszańce wielkokwiatowe, w drugiej i trzeciej dekadzie maja. U wielu form prawdziwą ozdobą są młode przyrosty okryte srebrzystym filcowatym kutnerem. Mogą rosnąć na stanowiskach nasłonecznionych, jeśli ziemię wokół krzewów wyściółkujemy dla ochrony przed nadmiernym przesuszeniem.
Mieszańce różanecznika Forresta to niewielkie krzewy o spłaszczonym poduchowatym pokroju i szkarłatnoczerwonych dzwonkowatych kwiatach ukazujących się na początku maja.